ความเป็นมาของภาควิชาการออกแบบอุตสาหกรรม

ภายหลังจากที่คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ได้รับการยกฐานะจากแผนกอิสระสถาปัตยกรรมขึ้นเป็นคณะใน พ.ศ. 2482 แล้ว จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยได้จัดหาสถานที่สร้างอาคารเรียนขึ้นในบริเวณมหาวิทยาลัย ถนนพญาไท ซึ่งทำการก่อสร้างเสร็จในปี พ.ศ. 2483 และได้ใช้เป็นสถานที่เรียนชองนิสิตสถาปัตยกรรมศาสตร์ หลักสูตรระดับปริญญาตรีตั้งแต่นั้นมา

​

ต่อมาเมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2486 ได้ประกาศใช้พระราชบัญญัติจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย พุทธศักราช 2486 กำหนดให้คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ประกอบด้วย 3 แผนกวิชา คือ แผนกสถาปัตยกรรม แผนกศิลปกรรม และแผนกผังเมือง แต่การเรียนการสอนวิชาต่างๆในแผนกวิชาศิลปกรรมและแผนกวิชาผังเมือง เป็นเพียงวิชาประกอบเท่านั้น ซึ่งนิสิตจะต้องศึกษาเพื่อให้ได้รับปริญญาสถาปัตยกรรมศาสตร์บัณฑิต

​

ใน พ.ศ. 2492 ที่ประชุมคณบดีได้พิจารณาให้ทูลเชิญหม่อมเจ้าโวฒยากร วรวรรณ ซึ่งได้รับเชิญให้เป็นอาจารย์พิเศษช่วยสอนวิชาต่างๆของแผนกวิชาสถาปัตยกรรม ตั้งแต่สมัยอาจารย์นารถ โพธิประสาทแล้วนั้น มาดำรงตำแหน่งหัวหน้าแผนกวิชาสถาปัตยกรรม และรักษาการหัวหน้าแผนกศิลปกรรมด้วยอีกตำแหน่งหนึ่ง และในปี พ.ศ. 2497 ก็ทรงได้รับแต่งตั้งจากสภามหาวิทยาลัยให้ดำรงตำแหน่งคณบดีสืบต่อจากพระยาประกิตกลศาสตร์ คณะบดีคนแรกของคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ส่วนหัวหน้าแผนกวิชาสถาปัตยกรรมนั้น ศาสตราจารย์เฉลิม รัตนทัศนีย รับทำหน้าที่แทน เมื่อวันที่ 1 เมษายน 2497

​

ศาสตราจารย์ ม.จ. โวฒยากร วรวรรณ ได้ทรงมีส่วนสร้างความเจริญก้าวหน้าให้กับคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์หลายประการ เช่น ทรงติดต่อขอความช่วยเหลือจากมหาวิทยาลัย Texas จัดส่งเครื่องมือทำงานไม้ โลหะ และเครื่องปั้นดินเผามาให้ มูลนิธิ Fulbright ส่งผู้เชี่ยวชาญมาให้คำปรึกษาแนะนำจัดทำหลักสูตรแผนกศิลปกรรม ซึ่งพอดีกับอาจารย์เลิศ อุรัสยะนันทน์ที่ได้รับทุนของ ก.พ. ไปศึกษาวิชาสถาปัตยกรรมและศิลปกรรม กลับมาประจำทำงานพร้อมกันกับอาจารย์สมถวิล อุรัสยะนันทน์ แผนกวิชาศิลปกรรมจึงได้เปิดสอนวิชาต่างๆอย่างเต็มที่ใน พ.ศ. 2505 โดยรับนิสิตที่สำเร็จการศึกษาขั้นอนุปริญญาสถาปัตยกรรม หลักสูตร 3 ปี มาศึกษาต่อตามหลักสูตรศิลปกรรมอีก 2 ปี เมื่อสำเร็จการศึกษาจะได้รับปริญญาสถาปัตยกรรมศาสตร์บัณฑิต (สาขาศิลปกรรม) ปรากฏว่ามีนิสิตเรียนจบตามหลักสูตร 2 ปี เป็นรุ่นแรก ในปีการศึกษา 2506 จำนวน 3 คน

​